T T
Word Vriend
Menu

De Verhalenbank

De geschiedenis van Roosendaal bestaat niet alleen uit feiten en getallen, maar ook uit persoonlijke verhalen! Hier lees je de persoonlijke geschiedenissen en anekdotes van Roosendalers, in hun eigen woorden. We blijven verzamelen, want iedereen heeft wel een verhaal te vertellen. Wat is dat van jou?

Wil je iets met ons delen? Op onze website kun je direct een verhaal insturen, maar ook een reactie plaatsen bij verhalen van anderen.

Stuur hier je verhaal in
Hier ben je nu:
445/452 van de 452 verhalen
De jurk van de zilveren bruiloft

Vijftien jaar was ik en op kostschool, toen mijn ouders op 25 juni hun zilveren bruiloft zouden vieren. Het beloofde een grandioos feest te worden, met een uitgebreid diner in een restaurant, voor...
Brabantse Revue van 1933 tot 1960

Op de begraafplaats Bredaseweg ligt begraven,, , , ene Roosendaler, en wel revuester Sander Walraven[s]., , , Samen met de Roosendaalse komiek Jac Mol,, , , maakten ze met de Brabantse revue...
Bang in huis

Mijn geboortehuis was mooi en groot en vooral de woonkamer aan het eind van de lange en brede gang was bijzonder sfeervol. Ik herinner me dat er een bijzonder gevoel van welbehagen over me kwam als ik...
Vroeger
Vroeger

[maart 1982] ‘Vroeger’ is voor veel ouderen een dierbaar woord. Een magisch woord, een woord dat, vaak ten onrechte, heimwee oproept en een bedrieglijk woord omdat het voor jongeren lijkt alsof er...
Popke Driessen
Popke Driessen

Als ik denk aan het liedje ‘In de winkel van Sinkel/ is alles te koop’ dan staat me direct het winkeltje voor ogen dat zich vijf huizen naast mijn ouderlijk huis bevond. Eigenaars waren de man...
De trommel en de ondankbaren
De trommel en de ondankbaren

Slechts twee gebeurtenissen zijn me bijgebleven uit het jaar 1914, toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Tegen ieders verwachting in duurde deze niet vier maanden, maar vier jaa
Arme naaister
Arme naaister

Waar de Markt in mijn geboortestadje op zijn breedst was, liep tussen twee herenhuizen door een smal gangetje en aan het eind daarvan stond, zomaar achter die grote huizen, een
‘Vind je het dan zo fijn van ons weg te gaan?’
‘Vind je het dan zo fijn van ons weg te gaan?’

Deze woorden, noch de teleurgestelde, droevige uitdrukking op moeders gezicht terwijl ze die woorden sprak, zal ik ooit kunnen vergeten. Het is toch al ongeveer zestig jaar geleden! Of het ook indruk...