Vernissage ‘Ons Rosendale’
Gedicht over ons Roosendaal, geïnspireerd door de tijdelijke tentoonstelling 'Ons Rosendale' in het Tongerlohuys
Het waren steeds de anderen die gingen.
Jij was er gewoon voor altijd,
zoals kinderen niet anders weten
dat hun ouders er voor eeuwig zijn.
Plotseling was daar toch het laatste uur.
De vertrouwde wereld brak:
zelfs jij viel uit de tijd.
Dat was even schrikken,
want je ging op, schitterde, en ging weer af.
Als het leven.
Samen beleven we meer
Reacties op dit verhaal