Geknipt en geschoren

Het verhaal

Herenknipperij Jean-Paul Evertse, Roosendaal.

Komt een man bij de kapper, waar ik me laat knippen. Gaat zitten en ziet lege “kapper koppies” staan in de wachtkamer op de tafel, die vol met allerlei lectuur, voor ieder wat wils ligt, en vraagt: “Waar moet ik de koffie pakken?” Bleek dat ie voor ’t eerst bij de herenknipperij kwam en ik vond ‘m hondsbrutaal. Zeg tegen ‘m: “Als de kapper zelf aan koffie toe is, zal ie heus wel vragen wie er koffie of thee wil!” Aan de lengte van z’n haar en de wirwar waarin dat zat, dacht ik: “Ach,je weet niet beter.” Per klant besteedt Jean-Paul ongeveer ’n kwartier. Mijn knipbeurt duurt meestal ’n stief Brabants kwartiertje, wat neerkomt op zo’n vijfentwintig minuten. En krek om tien uur, toen ik onder ’t mes ging, vroeg ie inderdaad of ik koffie wou en de rest, die in de wacht zat, ook. Dat had ik niet verkeerd ingeschat.

Hij is trouwens wel een heel alternatief figuur. Een overjarige hippie, met dezelfde idealen en hetzelfde uiterlijk, hoewel hippies eigenlijk gewoon jong blijven, zeker van hart. Niks mis mee! Ik mag ‘m wel en we kletsen altijd honderduit. Hij is een herenkapper, maar hij draait er z’n hand niet voor om een vrouw ook te knippen, alleen scheert hij die niet. Het is er altijd hartstikke druk en de mensen zijn bereid om hun beurt af te wachten, want er wordt niet op afspraak gekapt. Een goed teken. Via de krant vernam ik dat ie de eerste Maestro van Roosendaal is. Muziek is heel vaak het onderwerp waarover we praten.