Wij hadden thuis een radio van het merk Erres. Om precies te zijn een KY 517. Zo één waar nog Marconi-lampen in moesten. De radio gaf zelf aan wanneer de lampen vervangen moesten worden. Het licht werd zwakker evenals het geluid. En dan kwam Bart Hagenaars van elektriciteitszaak HARO, uit de Kalsdonksestraat eraan te pas. Hij had verstand van elektrische apparaten!
Het typenummer van de radio was gemakkelijk te onthouden. Ons vader had voor de slagerij telefoonnummer 516, in Roosendaal toen der tijd. Een erbij tellen en het kon niet fout gaan. Echter, er ontbrak natuurlijk weer iets aan. Zeker omdat iedereen aan dat ding kwam. De aan en uit knop was lam! Die knop moest vastgeklemd worden met bijvoorbeeld een lucifer. Dat ging heel goed. Maar dan moest het rode kruit van de luciferkop af. Want ons vader vertrouwde ons helemaal niet. Vooral niet met vuur en water! Hij zag zulke dingen al vooraf gebeuren, de radio in de fik zeg. Tja, en het zou nog best gekund hebben ook hoor. We waren met z’n drieeën tot veel dingen in staat!
Maar het toestel had mooie kanten hoor. Zo luisterden we naar voetbal verslaggevers Leo Pagano Mirani en Frits van Turenhout. Vooral de wedstrijd Nederland – België en omgekeerd. En nadat de Koning Voetbalmars ten gehore was gebracht , kon het spel beginnen. Kees Rijvers, Faas Wilkes en Abe Lenstra”: “Het Gouden binnen trio”. Dicht in de buurt van de radio gezeten namen we het voetbalveld in onze gedachten op. En volgden we het spel zoals de verslaggevers het vertelden. Op zulke momenten was het dan doodstil in Huize Sep. Wanneer iemand commentaar wou geven was het “Ssssttt,stil”! Alleen de stem van de verslaggevers, vakkundig en spannend, vol vuur. En het tikken van de breinaalden, waarmee ons moeder bezig was. Tijdens de rust hoorden we zanger en sneldichter Jan de Cler. Hij volgde de wedstrijd en tijdens de eerste helft maakte hij een liedje met tekst van wat hij gezien had. Één van zijn bekendste liedje was “Hup Holland Hup”!
Ons moeder zat te breien, terwijl ze luisterde. “Da gaod in een moeite deur”, zei ze. Die was, zonder dat we het merkten, al voor de Sinterklaas bezig met truien en handschoenen breien. En bivakmutsen voor de winterse dagen. Ja, en dat kon ze goed en vlug hoor. Soms moest er een stuk dat gebreid was, uitgehaald worden. Ge moest de armen vooruit gestrekt houden. En dan begon ze de uitgehaalde wol op de armen te winden tot ze weer een knot wol had. En dan werd er weer iets anders van gemaakt. Hoe ze het allemaal voor elkaar kreeg is me nog een raadsel.
Het hoort helemaal niet bij het verhaaltje over onze radio hoor. Maar ik wil het toch maar even schrijven. Ons moeder smeerde de boterhammen. Alvorens ze dat deed maakte ze een kruisje met de punt van het broodmes op het brood. En dan sprak ze de volgende woorden: “In snaams des vaders, des zoons, des heilige geestes amen.” Het brood sneed ze zelf met het broodmes, allemaal van dezelfde dikte. En het beleg tussen twee boterhammen drukte ze met de volle hand aan, zodat er niks uit kon vallen.
Op dinsdagavond luisterden we naar De Bonte Dinsdagavond Trein, een radioprogramma dat werd uitgezonden door AVRO. Een programma vol liedjes en sketches over belangrijke en leuke dingen van de voorbije week. Altijd op Dinsdagavond met publiek in de studio. Met artiesten zoals Snip en Snap, Toon Hermans, Rudy Carrell, Willy Alberti. Zelfs Bobbejaan Schoepen, Bob Scholte en Max Tailleur. En natuurlijk gangmakers Alexander Pola en Alex de Haas. Van 1936 tot 1940 en van 1945 tot 1957 werd dit programma uitgezonden. Enkel de oorlogsjaren zorgden voor een onderbreking, zoals met vele dingen.
En wat te denken van Negen heit de Klok. In de vastentijd mocht het programma niet uitgezonden worden. Vanwege het katholieke geloof. We mochten ook niet naar de NCRV luisteren. Die zender was voor de Protestanten. Enkel luisterden we naar de KRO en Radio Luxemburg. Stiekem misschien naar een andere zender! Ik schrijf niks! Ook weer een amusementluisterprogramma met liedjes en sketches. Negen heit de klok, de klok heit negen. Met Jules de Corte, Wam Heskes, Piet Ekel en Jacques van Kollenburg. Piet Ekel speelde ook mee in de serie Swiebertje als Malle Pietje. Op 16 april 2012 werd bekend gemaakt dat hij kanker heeft en ernstig ziek is. Op 91-jarige leeftijd dit nog mee te moeten maken is triest voor deze zeer sympathieke mens.
Eerst de weerberichten en agrarische mededelingen om 6.40 uur s’ochtends. Om 7.00 uur klonk het Wilhelmus. En dan Ochtendgymnastiek om 7.15 uur. Jarenlang heeft sportleraar Ab Goubitz bewegingsoefeningen gegeven in het programma “Ochtend gymnastiek voor jong en oud”. “Goedemorgen Dames en Heren, staat u allen klaar. Dan kunnen we nu beginnen.” Vervolgens “strek de handen en buig ” enzovoort. Zo begon Ab Goubitz zijn 15 minuten durende gymnastiekles. Zelfs fysiotherapeuten vonden het een nuttige en goed bruikbare uitzending. Begeleidt door Arie Snoek, ‘s ochtends vroeg al zo vrolijk op de piano. Mooi klonk dat bij ons in huis op dit vroege uur. Het hoorde bij het begin van de dag.
Foto: HARO in de Kalsdonksestraat, gemeente Roosendaal, collectie West-Brabants Archief.
Samen beleven we meer
Reacties op dit verhaal