Een heerlijk dorpje

Het verhaal

De geschiedenis, de bevolking en de natuur rondom Nispen, gezien door de ogen van een niet-Nispense. Als je zoals ik in geschiedenis, mensen en natuur bent geïnteresseerd, dan kun je in een klein dorp goed aan je trekken komen.

Het eerste wat ik heb gedaan toen wij in 1998 in Nispen kwamen wonen, was mezelf aanmelden als lid van de heemkundekring, die toen acht jaar bestond. Door aan verschillende activiteiten binnen de vereniging deel te nemen, ben ik veel over de geschiedenis en de dorpelingen te weten gekomen. Ook als hondenbezitter kom je gemakkelijk met mensen in contact en dat heeft mij zeker in die eerste jaren veel plezier opgeleverd. Want als ze mij zagen lopen, kwam er altijd wel iemand poolshoogte nemen. Waar hoorde dat vrouwke toch thuis, dat overal zomaar liep? Nou, dat mocht iedereen van mij weten.

In het buitengebied van het dorp, zowel in de Nigtestraat, het Everlandwegje, het Zijl of Molenbeekpad proef je het verleden en ervaar je het heden. En hopelijk blijft dat alles bewaard voor de toekomst!

Een van mijn favoriete wandelingen begint in de Nigtestraat waar de zwarte koe met haar mooie kalf in de wei loopt en altijd nieuwsgierig komt kijken. Het kalfje heb ik Bartje gedoopt, al begint hij ondertussen al aardig op een Bart te lijken…

Aan de rechterkant steevast de bedrijvigheid bij de boerderij van familie De Regt. Koeien die gemolken worden, kalfjes die te drinken krijgen en hooi dat moet worden aangevoerd.

Wat heerlijk om in de zomer alle koeien weer in de wei te zien! Een plaatje dat in ons landschap helaas steeds minder voorkomt. Want ik heb die koeien vreselijk gemist in de zomer van 2001, toen er mond-en-klauwzeer heerste.

Aan de linkerkant nog een klein gedeelte van de destijds gegraven turfvaart en dan loop ik bij wijze van spreken al in de buitenvolière.

Wat kan een mens zich nog meer wensen! Ik kan niet alles wat daar rondvliegt en fluit bij name noemen, maar als je er oog voor hebt en ervan kunt genieten, is het ook goed, nietwaar?

Bij Karel staat de buitendeur open, met zijn klompen er netjes naast. Staan de klompen er niet, dan is de eigenaar de kippen voeren, de poezen verzorgen of groente snijden. En op zondagmorgen in zijn mooie zondagse pak met gepoetste schoenen op de fiets naar de kerk. Daar kun je de klok op gelijk zetten! Een echt natuurmens, vriendelijk, gemoedelijk en – vergis je niet – een echte filosoof, die zich nog goed kan verplaatsen in deze tijd.

West-Brabant is het stukske land waar ik me thuis voel en waar ik thuishoor.

O heerlijk dorpje met je vele groen, om dit zo te houden, moeten we ons best blijven doen.