Vernissage ‘Ons Rosendale’
Gedicht over ons Roosendaal, geïnspireerd door de tijdelijke tentoonstelling 'Ons Rosendale' in het Tongerlohuys
Roosendaal, mei 2014
Wanneer ge het morgenlicht ziet gloren,
weet dan dat er een nieuwe dag is geboren!
Die altijd iets doet wat een mens niet kan.
Want niemand heeft daar enige weet van.
Roosendaal wordt dan langzaam wakker!
De uren van deze dag vliegen voorbij.
Seconden, minuten en uren verslindt hij.
Eindeloos, zo is het, is de rij van dagen,
Dagen die hunkeren naar welbehagen.
Roosendaal is dan alweer lang wakker!
De hectiek en jacht van het leven.
Ach, het is ons als mens toch gegeven.
Daarom na een dag van hard werken,
Kunnen we dat ‘s avonds goed merken.
Roosendaal gaat dan langzaam slapen!
Voor sommigen duren de dagen lang.
En wachten ‘s avonds op de nacht.
De nacht die weer wacht op de morgen.
Toch zeker een morgen zonder zorgen?
Roosendaal wordt dan langzaam wakker!
Samen beleven we meer
Reacties op dit verhaal