Het verhaal
Roosendaol , Mariamaond , tweeduuzend dertien.
We vertrekke om jèèn uur, mee goei weer. Veul zon, mar d’r staot best wel veul wiend. Mar we emme zo ̓n eletriese fiets mee ondersteuning, en dan merkte daor weinig van orre. Eest onder ‘t visdonk tunneltje dur. Agge daor ónder dur zijt dan kom d’ op de Kortedijk uit. Lienks gaode de Commandobaon op, mar da doe me nie. We fietse dan richting Visdonk. Daor gaon we dur ‘t bos, daor waor amme vroeger gienge “bandiete”, toen me klein ware. Begien aon Visdonk stong ‘n woonwaoge kààmpke, en daor liepe altij loslópende honde waor me bang vor ware. Ok trouwes ware me bang van die meinse orre. Neije ‘k zal ‘t noojt vergete. Dan naor de “Nederheide”, daor waor ze van diej lekkere asperges emme. Rechts afgesloge richting Achtmaol. Lienks gaode naor ‘t Schijf, en rechtdur naor ‘t Cafee “Jagersrust”. Mar èèrst kom de vorbij de Laokevelders diej bij de “Tuin van de Jorissenhoeve” aon de Achtmaalse-baan in de weien lópe te graoze en te zien zen. ’T Is ‘n apart runderras waorvan er nog mar zo’n 1100 zen in óóns làànd. Ze zen te erkenne aon ‘n witte bàànd om de rug en d’n buik. Ze kunne vedder ‘n zwarte of bruine huidskleur emme. Ze noeme ‘t ras de Laokenvelders. In ‘t nederlàànds zeige ze “Lakenvelders”. Ik vin ‘t ‘n prachtig bèèst. Diej daor lope, emme ‘n bruine huidskleur.
‘t Waar druk, ‘t terras zaat goed vol bij ‘t café Jaogersrust. Mar wa deinkte mee zo’n goei weer! Mar vor óóns wààr ‘r nog ‘n plekske over orre. We emme daor ‘n goeije trappiest gedronke en lekker in ‘t zonneke gezete. En van ‘n trappiest daor em ‘k oojt goed weet van gat! Nouw, nouw! ‘t Bier dan hè, verstao me nie vekeerd! Ge zijt ‘r al zo gààuw meej begonne óór ‘k oe alzeige, mar ge kunt ‘r mar mee weg zen. Drienke wij dieje trappiest nie op, dan doege ‘t ‘n àànder ommers wel. Meej diej weteschap zen we al làànk weg! Toen zijn me rechts af gesloge richting Den Uil, Horendonk. Daor emme we bij ‘t Bakkershuizeke worstebróódjes gekocht, wa schrijf ‘k nouw, ‘t lijke wel ééle broojen. En aon d’n overkaant op ‘n bankske lekker op zitte ète in ‘t zon-neke. Dur edde ok ‘n frietkraom staon en aon d’n overkàànt ‘n frietwienkel.
O ja, da ben ‘k ok nog vergete te vertelle. Op de Raoijbaarg em ‘k ‘n kerske opgestoke bij ‘t kapelleke vor óóns lieve vrouwke. Wàànt ‘t is meimaond hè, en ik vin da de móóiste maond van ‘t jaor. Ge kom nogal wa kapellekes tege orre in ‘t Bels. Twee kaante kunde daor mee uit. Waor agge ‘n glaske bier kunt drienke, da noeme ze daor ok ‘n kapelleke en waor agge ‘n wees gegroetje kunt bidde. Mar da mot tog wel wèird gewiest zen op d’n Raaijbààrg, ‘k mot ‘r nie aon dèinke! Daor emme ze in ‘t jaor 1767 Elias Breukleer op ‘t rad geleet, en gevierendeeld. Naor ‘t schent ààr ie overvalle gepleegd en iemmes vermoord. En da móóg toen ok al nie gedorie. D’r staot geschreve ‘t vollegende op ‘n bord in de schuilhut:
*Hier wier Elias Breukeleer op d’n Raeybergh gerugbraakt en den kop afgeslagen. Vur straf hi di pine moeten verdragen. Sin lijf gebonden op ‘t rad vur crayen en gieren. Een waarschuwing vur den passant met foute maniere. In 2012 wier ‘t rad op alouwe wijze geplaotst op d’n bààrg.
Recht dur gereje naor ‘t centrum van Essen, naor d’n Heuvel. En dan naor de “Kiekenhoeve”. Neije daor gaon me nie zitte! We rije naor de Paoters bij de Rouwmoer. ‘t Klóóster staot ‘r nog, en de kerk ok. De Paoters en Broeders Redemptoristen zijn weg. Vanwege de hóge leeftijd van de bewóóners en te hóge koste da ‘t ammaol mee brengt. ’t Kost aomaol nogal wa sigewóórdig. De school is ‘t ‘r nog wel. ‘t College, mee ‘t Heilig Hart bove op de kerk tore. Dieje school staot èèl goed bekend om z’n disipline en tucht. En da is ààrd nodig ok in deze tijd. Èèst konde bij ‘t tennispark, T en T wa drienke en wa ete mar da d’ is geslote. Ok vanwege de crisis messchien. Jao da deink ik zomar orre, wàànt g’óórd tog nie àànders mir, at ‘n bietje slecht gaot èèt de crisis ‘t gedaon. Dan mar dur gefietst over de Kalmthoutse Heide. Da zie tur daor ok nie mir uit nao al diej bràànde van de leste jaoren. Neije ‘t is nie mir wa ‘t gewiest is. ‘T is tog èèwig zóónde hè. ‘t Zal nog jaoren dure eer ‘t ‘r wir ‘n bietje gèif uit ziet. Da zeige trouwes ok de echte netuur meinse or die ge daor tegekomt. Tog óóre me nog kikkers kweiken en dur eige verraoje, omst de beurte.
Vedder op weg naor de Bakkersmeulen. Die staot op de Wildert. De Meule staot in kruis stàànd, en da wul zeige da ie nie draait. Ij staot in de rust stàànd! Tja, ge mot ‘t aollemaol mar weete hè. Daor emme koffie gedronke, mee wa d’r bij netuurluk, ‘t is wirs wa àànders hè. Ge kun d’ok nie aon de gààng blijve meej bier hé. Trouwes we motte ok nog meej de fiets vedder. Vandaor dur ‘n schóón padje neeve ‘t spoor trug naor Essen. Wàànt làànst de gróte weg is ‘t vust te gevaorlek. Das daor nie bekwaom om te fietse, d’auto ̓s vliege daor rond oe ore. Vurige week emme ze nog ‘n ènkette g’ouwe over de veilighed vor fietsers in ‘t Bels. Daorin wier gevraogd om ‘n cijfer te geve vor ‘n paor wege in de streek, van èèn tot en met tien. Nouw d’r wàre mar genog meinse die mar èèn punt, en minpunte gave, zo gevaorluk zen sommigte wege.
Enfein, we gaon gewóón vedder. Toen zijn me in Essen nog eve bij femilie aongegaon. Eve wa ruste en wa bij praote. En toen làànst de Quarantaine stallen trug gegaon. Rechts afgesloge, en ‘t spoor over. Af en toe kan ‘t lààng dure at de spoor bome dicht zijn. Mar ‘t is vor de veilighed netuurlek. Lienksaf de Hol-lààndsdiepstraot in. Dan de Nigtestraot en ’t Honingbosseweggeske mar dur gereje. Das nog ‘n ouwerwets mooj zàànd padje. ‘k Zen daor, toen ak ‘n jaor of twaolf wààr, aon gehouwe dur douanes en pliesie agenten. ‘k Moes toen wa spek, botter en wa broojen brenge naor de femilie in Essen. In dieje tijd kwààmde ‘t Bels zomar nie in orre. Ge moes oe eige altij kunnen legitimeren. ‘k Móóg ‘t meej trug neme, mar dan moes ‘k naor uis. Ak dur gereje wààr, ààr ‘k m’n hààndeltje aon diej manne af motte geve. Mar afgeve, noojt van z’n leve netuurlek. ‘k zijn toen naor òòns Opa van den Brembos gereje. En diej èèt ‘r toen vor gezuirgd da alles op z’n pòòtjes teregt kwààm. Diej wies daor mar genog padjes, en oe at ‘ie da aomaol moes doen meej de smokkel. ‘k Wààr mar ‘n klein smokkeleirke, gròòt of klein ’t deej ‘r nie toe.
Aon ‘t end lienks gaode naor “De Lind” en d ̓n Brembos. Mar wij rije naor ‘t duirp. We slaon lienksaf richting Roosendaol.Tot aon de Nipsesebrug wàànt dan komde aon ’t schóne, móóie Meulenbeekpad. ‘K em ‘r al dikkels over geschreve orre, ‘t bleft móói. Alles staot ‘r wir mooj bij in ‘t gruun. ‘t Waoter staot ok èèl óóg. Bij ‘t waotervalleke staon me ève stil. En daor geniete we saome van de klassieke stilte, efkes gin oto’s en geraos. En ‘t schòne Everlàànd, ‘t is te hope da’t nòòjt verlore gaot. ‘t Getob begient al wir aon de Wullem Dreesweg. We emme ‘r dan tog zo’n veertig kilometers opzitte. Mar we zen ‘r mar ‘s mooj wir mee weg vandaog. Agge tuis blèft zitte, en ge kun nog goed uit de voete wel te verstaon netuurluk, dan zijde vekeerd bezig orre.
Nouw de groete, tot nogis en oudoe aomaol goed hè.
Samen beleven we meer
Reacties op dit verhaal