“Als een traan valt”. Eind jaren 1940! ‘s Avonds voor we gingen slapen, werd er een gebedje opgezegd. We baden dat gebedje voor ‘onze jongens in de Oost’ opdat ze ooit behouden, gezond en wel, naar huis mochten terug keren. Het was bedoeld voor de dienstplichtige militairen die naar het voormalig Nederlands Indië (Indonesië) werden gezonden in de jaren 1947 tot ruim 1950. Ze werden ingezet voor de politionele acties (oorlog) in het conflict tussen Nederland en de Republiek Nederlands Indië. Voor die tijd moesten jonge mannen ver van huis en familie, dikwijls onervaren de oorlog in.
Voor onze jongens in de Oost
Moeder Maria, ik ben moe gespeeld.
En vouw nu mijn handjes samen.
ik zit nu te bidden voor u beeld,
En vraag u, zegen onze jantjes.
Zegen onze jantjes in de Oost,
geef hun sterkte en hun troost.
Wees hun toevlucht in gevaren.
Wil hen voor hun moeder sparen.
Zodat ze op een goede keer,
Met z’n allen ooit eens weer,
wanneer de oorlog komt tot bedaren,
in onze behouden haven mogen varen.
Als een traan valt!
Samen beleven we meer
Reacties op dit verhaal