Voetbal zondagmiddag bij RBC

Het verhaal

Wanneer amme me zondaas smidags naor de voebal gienge kijke at R.B.C. moes voeballe, dan stong oonze visboer Jantje Nelemans ok op de staontribune. Da waar ne échte fanatieke R.B.C.supporter. Wij aare één plek nodig en vor één plek betaold. Nou betaold mak eigeluk nie zeige waant ut zaat in de contrubusie, diej oons vaoder pur jaor betaolde. Agge lid van de club waar van R.B.C. áárde da vordeel. Mar Jantje áár wel vijf plekke nódig om te staon. En mar vor één plek betaold! Die voebalde meej! Hij sloog meej zun haande en meej zun bééne en voete wuld in ut róónd. Da waar gewóón nie

bekwaom om dur neve te staon. Dan stong ie zo te tobbe en te schelle op dun scheidsrechter en de speulers, da ut schuim op zunne moond kwaam te staon. Oons vaoder zeej tege oons altij “bleft ur mar un éind vandaon staon”. Ge wit nóót wat ur kan gebeure! Jao, zo gek wáár ut or.

Mar ja, ge wit oet da gaot hé, ge zijt jong en nuuwsgierig. En ag um dan uitlachte wier ie nog kwaod ok op oe. Eigeluk logies natuurluk! Mar leigt da mar uit aon oons sóórt snotaopen. We ware onbereik-

baor vor um! Ik kom nog wellis meinse tege or, diej um nog gekend emme en dur weet van emme.

K,wit nog das ze voebalde op de wei van boerke Scheipers. R.B.C. moog toen op zunne wei speule.

Eel de week liepe ur koeien te graozen. Vor at de voebal begon, moesen eerst de koeievlaoien opgerumt worre, en de mols hópe, om ut un bietje bekwaom te maoke. Dur stong un vrijwulleger van R.B.C. in un klein kotje en daor moeste aon betaole. Ij stook da geld gewóón in zunne zak, en droog ut wel netjes af orre, da wel.

Mar waor ut nou over gaot waar al op stadion “De Luiten” aon de Voltastraot waor we gienge kijke.

Daor waar ut al offecheel ,mee jun kassa, waant ut kon ur druk zen orre, mar ut gieng ur amaol mak-

keluk aon toe. Ut staodion De Luiten, ut léék wel of amme zo eregus in Itaolie zate!

Marijntje Luijks, den schoolmééster, waar den omroeper en verzuirgde ok de meziek. Ėérst liet ie de Koning Voetbalmars horen, en dan begon ie de opstellingen op te noeme, én da kon tie goed. Meej zunne óge, schaarpe stem diej dan dur éél ut stáodion galmde.

En amme vor dun draod stonge, dus op ut veld, dan kwaam tur ne pliesie aon lope meej zun aande op zunne rug. Da waar om de goeie gang van zaoken un bietje int gereel te houe. Ut gebeurde ok wellis asse meej zun tweeén waoren. En die schudde meej zunne kop,en dan zeej tie “allee mannekes, voruit, gaot dis mooj achteruit!” Schóón gezeet niewaor! En da s ok wir zoiets, tis wel waor!

En dan gienge we vor efkes achter dun draod staon. Mar we luisterde toch mar us mooj naor deze meins. Het duurde mééstal nie laang orre, of we stonge wir vor dieje draod, das nogal wiebus. Waant dan zaagde ut béter allemaol. Wij stonge altij, at kon, áchter ut doel. Wanneer R.B.C. tege Alliaons moes voeballe, dan stonge we zéker áchter ut doel. Waant dan kiepte Jan van Gastel. “De Triep” zo wier ie genoemd. Warom? Da wéét ik ok nie orre, ut waar zunne bijnaom. Nou dan kon Jantje Nele-mans zun artje op haole orre. Ut liep nogal dikkels flienk uit d,aand. Tot vechtus toe sooms, voral at ur geroepe wier “Triep,bloed aon de paol jong!” Nou de Triep aar ut zo zitte orre. Gewóne diskussies ware nie mógelijk. Hij kwaam zun doel uit, tijdes de wedstrijd, en begon ur op los te timmere. Ei kréég zelf ok un flienk pak slaog or, da ut gewóón nie normaol waar. Ei vroog tur tog gewóón om!

De scheidsrechter lee de wedstrijd efkes stil. Ja die von da héél normaol deink! Of ij wies ur ok gin raod meej zukke situwasies netuurluk. Das nogal wiebus!

Mar nouw wir trug naor Jantje Nelemans. Wáánt daor ga gut nouw tog zóón bietje om hé.

Jantje aar ne viswienkel in de Meulestraot. Mar ei leurde ok meej vis bij oons in de wijk, kasdonk.

Of ut nou zomer of wienter waar, waarm of koud, ut deej dur nie toe. Jantje keek zo naaw nie orre. As wij dan op straot spulde en Jantje kwaam aonrije op zun bakfiets, gienge wij ur langzaom aon lópend slenterend naor toe. Attie dan stopte bij un uis en aonbelde om te vraoge of de meinse iets moese emme zeej dur éne van óóns, zo at ie ut net kon hore “Wa stienk ut toch ier, ut lek wel rotte vis!

Ruukte gullie ut ok?” Nou en dan begon ut féést wir hé. Wij dur tusse nuit, en Jantje un endje áách-

ter oons aon, woest schellend.

Mar da waar nie laang orre, ei kon oons toch nie bij houe. Wáár da geméén! Neut ’t oorde bij oons.

Zóóne meins zou segewoorig éélemaol gin leve mir emme deink!

Mun neef, Kees Sep van de Boulevaar, ne zeun van Jan Sep de slachter, die wóónde recht tegenover de Wulleminastraot, diej voebalde bij R.B.C. Daor waar Jantje ok kwaod op orre. Kees kwaam uit Indié terug, ei waar daor as soldaot naor toe gemotte, toen attie ontdekt wier dur de Gróóte mannen van Alliaons diej geld aare. En in de Meulestraot daor wóónde veul Alliaons mannen.

Leo van Aken, van de schoene wienkel en de mannen van Munt, van ut Burstelfebriek VERO.

Rademakers van der Put (Putjes Bazaar). Op den oek van de Meulestraot –Brugstraat daor wóónde Schoolmeester Bleijdenstein, docht ik. Nou da wáár ne ele fannetieke Alliaonser. In Hotel Keizershof ok in de Meulestraot, daor wier veul vergaoderd dur die grote mannen. Daor wier veul bespro-

ke zo gezeet! Dun eigenaor van Hotel Keizershof, Jan Borghouts, die záág da wel zitte netuurluk. Die verkocht dan veul bier en borrels,diej deej goeie zaoken.

Nou, en tusse al diej manne, daor wóónde Jantje Nelemans, un échte R.B.C.er!

Zondas, zo róond alf vijf in de nao middag, atte voebal afglope waar, gienge we naor de Meulestraot kijke bij ut Braobaants Nuuwsblad vor de voebal uitslaoge. En dan stong Jantje dur ok wir tusse orre.

We stonge dan meej zo un honderd man te kijke naor wat ur op ut bord kwaam te staon. Zo gaaw at de uitslaoge op ut bord geschreve wieren, begon ut commetaor! En daor aar Jantje ok wir ne gróte mond. Ij wies ut daor netuurluk ok amaol wir béter. Attie émaol aon ut strije waar, nouw dan kon dut ur nie van winne orre.

Kees Sep wáár ne héle goeie voeballer en sportman. Ei kon un goei baontje krijge op ut katoor attie da wou bij Jan Munt van ut Burstelfebriek wáánt ei áár góed geleerd! Mar da wou tie nie. Ze kochten um weg bij R.B.C. vor vijf gulden per week. Ome Jan, zun vaoder, waar glijk zun klaante kwijt van R.B.C. Mar ij kreeg de klaante van Alliaons dur wir bij. Jao, zó gróót wáár Roosendaol toen, zo gieng da in dieje tijd!

Táánte Marieke Sep die wóónde ok in de Meulestraot. Die wóónde neve Hotel Keizershof. Dur zit nouw un koffie shop in. Daor aar ze ne wienkel mee bóntjasse en bruidskléren. En un uis of veftien vedder wóónde Jantje Nelemans. Da záág mekaor ommes elken dag daor. En die wiesen vruuger in de Meulestraot ok veul van mekaore or. Da wier dan wir vedder vertelt, en ut verhaol kréég steeds méér inhoud. “Ed ut al góórd van dun dieje en dun dieje! tis tog gek hé! oe ist móógeluk hé.”

Oonze ore stonge altij op scháárp en dien aon gaonde zódoende vienge we veul op van dieje gróte meinsen praat.

Zo ok diej verhaole diej Táánte Marieke vertelde over Jantje “zullieje visboer”. Daor aare wij al dieje wijsheid vandaon! Nou, en Táánte Marieke diej kon ur wa van orre. Diej kon van un dubbeltje un

kwartje maoken as ut aon áár. Oons vaoder zee wellis, “Oons Marie maokt bont, mar ze kan ut ok bont maoken. Och, tis ok aomaol al zo laang geleje hé.

Is da nou Roosendaols gezéver of nie? Neije da deink? Wel neut ’tis toch gewóón mooj hé!