V&D: hangplek en schaakcomputers

Het verhaal

Mijn wederhelft en ik kochten natuurlijk ook bij V&D, al vele jaren voordat we elkaar leerden kennen.

Ik woonde op de Markt toen de enorme bouwput werd gegraven op de Nieuwe Markt. Daar moest toch wel een heel bijzonder iets verrijzen, gezien de afmetingen en de duur van de bouw. Maar eindelijk was het dan zover. In 1965 gingen de deuren van het nieuwe warenhuis open en heel Roosendaal was erbij.

Ik woonde intussen in de Westrand en V&D werd één van onze favoriete hangplekken. Mijn vriendinnen en ik vonden onze stek bij de ingang in de Dr. Brabersstraat. Eerst gingen we naar de zaterdagmarkt en kochten daar samen één goudrenet, zo zuur als brem en niet te eten. Maar wij vonden dat als 13-, 14-jarigen superstoer. We knabbelden geestdriftig op onze appel en keken intussen rond of we bekenden zagen, beter gezegd: leuke jongens.

Mijn latere vriend kwam ook bij V&D. Net als ik kocht hij er elpees en zelfs een tent. Maar waar ik in de inmiddels jaren ’70 mijn pannenset reserveerde (elke maand kwam er één pan), kocht hij in de jaren ’80 een schaakcomputer van Vendex. Met zilverkleurige en donkerblauwe stukken en knipperende lampjes aan de zijkant. Daaraan kon je zien dat de computer ‘nadacht’ over zijn tegenzet.

Inmiddels eet ik al jaren geen goudrenetten meer en mijn vriend schaakt live bij De Pion en op zijn telefoon. Maar samen zijn we V&D trouw gebleven tot de deuren definitief op slot gingen.

Jeannine Hermans en Patrick Peeters

De afbeelding bij dit verhaal is een impressie, gegenereerd met AI.