Seppedag

Het verhaal

Seppe, den 8e maart 2015 des voor middags rond 11.00 uur

Het was mooi weer zondag 8 maart 2015. Een prachtige windstille en zonnige dag. In Golden Tulip Hotel ‘De Reiskoffer’ in Bosschenhoofd was het druk vandaag met de reünie van de familie Sep. Vanaf 11.00 uur werden we verwelkomd door de organisatoren van deze dag, Piet Sep en Jan Muurmans. En koffie met wat lekkers erbij natuurlijk, daar begonnen we mee. Vanuit heel Nederland en België kwamen 214 familieleden bij elkaar. Mensen die van ver kwamen, en waren blijven overnachten in het Hotel, om de familiedag mee te vieren. In de gezellig aangeklede grote zaal stonden statafels en zitplaatsen en iedereen zocht naar iedereen! De Kapel ging om 12.00 uur open voor de ouderen onder ons. Voor overloop en om op een rustige zitplaats met elkaar te kunnen praten. Daar was goed over nagedacht. Chapeau! De oudste deelnemer was 93 jaar oud en de jongste 3 maanden.

Verbazing alom wanneer men een “bekend gezicht” zag, wat later familie bleek te zijn. “Ik ben jou wel eens tegengekomen”, “En van wie ben jij er één?”. “Mijn vader was die en die en mijn moeder die en die”. Dus volop verrassende ontdekkingen over familieleden. Via de goed verzorgde stamboom, opgezet door Adriënne Sep, kwamen we er achter hoe het met de familie gesteld is. Een grote familie met namen van bekende personen. Rond het middaguur kwam “Jacobus Sep” onverwachts zelf ook even de zaak opluisteren. Helemaal in stijl zoals vroeger het geval was. Gekleed in gestreept boerenkieltje, zwarte broek, zwart vestje, rode boeren zakdoek, zwarte pet en klompen. Natuurlijk met een koffer, want wanneer je van “ver” komt, heb je dat nodig. En toen begon het spel!

“Goedemiddag en welkom Familie Sep en verwanten. Dit hadden jullie niet verwacht, denk ik. Dat ik, Jacobus Sep, hier zo’n 200 jaar later binnen kom vallen. Nou eerlijk gezegd, ik ook niet hoor. Vandaag zijn er zo’n 214 ‘Seppen’ bij elkaar gekomen om mijn geboortedatum te herdenken. En dat doet een mens goed!

Overigens wat een drukte in deze herberg De Reiskoffer in Bosschenhoofd vandaag. Anders dan in mijn tijd en waar is die tijd gebleven, en wat is het hier veranderd zeg! Een vliegveld dat had ik nooit gedacht. Maar dat de trein hier niet meer stopt, dat gaat me toch te ver. Daar is het toch allemaal ooit mee begonnen! SEPPE, is de naam te simpel? Omdat Breda Internationaal Airport meer bekendheid zou gaan genieten? Waarom gaat het nu toch anders genoemd worden? Van hogerhand zo zie ik dat er nogal wat gesjoemeld wordt om dat vliegveld SEPPE. Het zal zeker ook drukker gaan worden, vrees ik. Ja, het doet een beetje zeer om dit te moeten zien en horen. Toch hoop ik dat het nog een tijdje zal duren voor de naam Seppe helemaal verdwijnt. Zal dan de naam Seppedreef in Bosschenhoofd de laatste herinnering aan Seppe zijn? De Seppedreef is een zijstraat van de Pastoor van Breugelstraat in Bosschenhoofd. En de naam van het Vliegend Museum Seppe?

Ida Ossenblok en ik, Jacobus, zijn gehuwd op 19 februari 1848. Ik was toen 33 jaar oud. En Ida, geboren 28 mei 1819 had de leeftijd van 29 jaar. We dreven samen een herberg en ik was landbouwer en graanhandelaar. De herberg stond op het kruispunt Maplefarm. Waar nu het viaduct voor de afslag Bosschenhoofd en Rucphen is. En waar vroeger veel ongevallen plaatsvonden met dodelijke afloop. En zoals inmiddels iedereen hier aanwezig wel weet, deden we goede zaken. Door de aanleg van de spoorlijn Roosendaal-Breda in 1854, kregen we goed te doen in onze herberg. Reizigers en voetvolk op doorreis, en mensen die aan de spoorlijn werkten vonden een punt om te overnachten, drinken en eten. Ze kwamen naar onze herberg. “We zijn bij Seppe, in d ’n aarebaarg”, werd er gezegd wanneer iemand vroeg op welke locatie men was of verbleef. Ida, wat een mooie naam toch voor die tijd zeg, was toen we trouwden, 29 jaar oud. We kregen samen 6 kinderen. Te noemen, Antonetta, Anna, Hendrina, Wouter, Marijn en Johanna. En daar kwamen onze 23 kleinkinderen weer uit voort. Zelf kom ik uit een gezin met moeder en vader en 7 kinderen. Maar zo zou ik ook graag mijn achterkleinkinderen willen zien. En indien ze hier aanwezig mochten zijn dan had ik graag dat ze hun hand op staken. Ik denk dan aan de kleinkinderen van *Antonius Roset –Antonetta Sep, *Wilem Stadhouders – Anna Sep, *Cornelis Raaymaekers – Hendrina Sep, *Wouter Sep –Elisabeth van de Riet, *Marijn Sep – Wilhelmina Buys en *Ludovicus Peerden – Johanna Sep. (En inderdaad die waren aanwezig, handen werden opgestoken, wat Jacobus zijn dag nog meer goed maakte.) Zo is het mooi geweest, en wens ik jullie Seppen allemaal nog een mooie dag. Met de groeten van Jacobus Sep!” (* 08–03-1815, + 06-09-1882)

Hierna begaf Jacobus Sep zich onder de gasten en vertelde over het verleden. Ondertussen werd het lunchbuffet geopend voor de gasten met alles erop en eraan. De muziek werd verzorgd door Stimmungs Kapel Die Roseländer Musikanten. Piet v.d. Hoeven vertolkte Brabantse liedjes, wat de sfeer nog meer ten goede kwam. Na een dankwoord namen de Seppen rond 17.00 uur afscheid van elkaar. Met een tot ziens op de volgende reünie ging ieder weer zijn weg.

Onze Opa Cornelis Sep was een neef van Jacobus Sep. Geboren op 21 juni 1862 te Rucphen.