Onze verloving

Het verhaal

Al waren Jan en ik helemaal zeker van onze liefde voor elkaar en al was het tussen ons beklonken, toch waren we daarom nog niet echt verloofd. De toestemming van onze ouders ontbrak nog, zo was het nu eenmaal anno 1925. Eerst schreef Jan naar zijn ouders en vroeg hen zeer nederig of hij zich mocht verloven met de jongste dochter van Tierolff, een degelijk katholiek meisje van negentien jaar. Die brief heb ik nog, een uiterst nerveus geschreven epistel waarin hij onder andere schrijft niet over een nacht ijs te zijn gegaan. Om zijn liefde op de proef te stellen was hij een paar dagen naar Den Haag gegaan, maar hij kon het er met alle afleiding die hij er had toch niet uithouden en moest en zou terug naar mij. Dat was toch ook wel een bewijs dat hij me echt niet meer kon missen!De toestemming kwam en toen moest hij nog een onderhoud hebben met mijn vader en moeder. Natuurlijk kenden ze hem al vrij goed, maar voordat ze mij aan hem afstonden wilden ze toch eerst wat meer van hem weten. Bijvoorbeeld zijn financiële positie en verdere vooruitzichten.

Er werd dus een middag vastgesteld waarop Jan met hen zou komen praten. Toen het zo ver was, gingen ze met hun drieën naar boven naar de salon en wij, de vier zusjes, bleven min of meer zenuwachtig in de huiskamer wachten. Ik draaide wat rond op de pianokruk en weet nu nog precies wat voor jurk ik droeg: een hele leuke van zwarte tafzijde met grote ruiten erin van diverse kleuren blauw. Waarom was ik nerveus terwijl ik wel zeker wist dat Jan geaccepteerd zou worden? Bezwaren waren er niet, Jan was een bovenstebeste, zijn liefde voor mij zeer groot en financieel was hij ‘een goede partij.’ Als leraar verdiende hij immers de machtige som van f 280,– per maand, dat was een prachtsalaris in die tijd.

Het duurde dan ook niet lang voor ik de salondeur open hoorde gaan en mijn naam roepen. Ik holde naar boven, zag in een flits aan de gezichten dat alles goed was en vloog in Jans armen. Wat waren we toch gelukkig!! Daarna volgden felicitaties van alle huisgenoten en was er een feestelijke stemming. Jan en ik wilden beslist nog een wandeling maken door ons stadje, maar nu gearmd zodat iedereen zou kunnen zien dat we nu echt samen verloofd waren!!!