Het verhaal
Geruisloos zweven voertuigen voorbij. Ik sta in Roosendaal, eind september 2209. Het najaar gaat dit jaar nog langer door dan voorgaande jaren. Temperaturen van vier- vijfentwintig graden worden nog volop gemeten.
Door een verdere samenwerking binnen Europa zijn individuele landen overgegaan naar Europese provincies. Rotterdam en Antwerpen zijn naar elkaar gegroeid. Alle steden en dorpen rondom deze grotere steden zijn bestuurlijk hierbij ondergebracht. Een brede groenstrook tussen Bergen op Zoom en Roosendaal begrenst de twee nieuwe gemeentes. Wouwse Plantage, Wouw en Moerstraten zijn geïntegreerd in de natuurzone die zich uitstrekt via Steenbergen naar Willemstad en de andere kant via Huijbergen naar de Wester Schelde. Ik vind het fijn om bij Antwerpen te behoren, Roosendaal een buitenwijk van Antwerpen.
Een zwoele wind waait door mijn haren. Om mij heen brede hoofdbanen, sommige twee lagen boven elkaar er omheen veel, heel veel groen. Grote zonnepanelen en windmolens reiken hoog boven de wijk. De St. Jan, het Tongerlohuys en een deel van de bebouwing er rond is blijven bestaan. Voor de St. Jan een groots evenementenplein met overal kleinere intieme plekjes met restaurants en kroegen. Overal zorgen platanen voor een gezellige sfeer van groen en schaduw.
In de structuur van het nieuwe ‘stratenplan’ is soms nog te zien hoe straten als Molenstraat, Binnensingel en Spoorstraat hebben gelopen. Verder, hoofdzakelijk, vriendelijk ogende hoogbouw en flats waarin het goed wonen is. Er tussen verweven een breed aanbod van scholen, winkels, ziekenhuizen, theaters, bibliotheken, digitheken, etcetera.
In het woonlandschap rond deze kern zijn elementen als Vrouwenhof, Visdonk, Rozenven, Everland en andere parken en lanen nog duidelijk te herkennen. Op de oevers van de Molenbeek staan, in de omgeving opgenomen, ecowoningen die geheel zelfvoorzienend zijn. Van Nispen staat alleen de molen en de daartegenover gelegen boerderij in de wijk. Daar waar de kerk heeft gestaan is een 184 verdiepingen hoge woontoren gebouwd. Door zijn organische architectuur in harmonie aansluitend bij de verder hoofdzakelijke laagbouw in deze deelwijk.
De industrie is voornamelijk verhuisd naar de oevers van de Schelde en naar de provincies Polen, Rusland en Bulgarije. In de directe omgeving zijn kleinschalige ambachtelijke bedrijven gebleven. Samen met kantoren van zorg- en diensten instellingen, vele ateliers voor kunstenaars en ambachtslieden en mega logistiekparken. Alles met zorg ingepast in de woonomgeving.
De zon gaat onder. Ik ben op weg naar een wijkraadsvergadering. Een orgaan dat volwaardig meepraat over de ontwikkelingen in de wijk Roosendaal. Vandaag is een vertegenwoordiging van de gemeente (Antwerpen) aanwezig om alle zaken op te tekenen voor verdere uitwerking.
Naast de formele functie van de avond staat ook steeds het informele netwerken hoog in het vaandel.
Punten die vandaag onder anderen aan de orde komen zijn:
• De verdere uitwerking van het plan voor bediening en opvang van ouderen.
• Aanbestedingsprocedure voor kunst in de openbare ruimte.
• Verdeling Europese gelden voor burgercursussen.
• De uitbreiding van ecologische landbouwgrond in de deelwijk Vroenhout.
• Overkapping van de spoorverbindingen.
• Financiering uitbreiding netwerk digi-muurkranten.
• De aanzet voor de verkiezingen van volgend jaar.
Bij de rondvraag schrik ik op en kom ik weer bij. Ik kijk om en zie me staan. Mijmerend over een toekomst van Roosendaal in 2209.
Schijnbaar ver weg en toch direct in gedachte aanwezig.
Die toekomst gaat haar eigen weg en laat zich in de toekomst zien.
In mijn stamkroeg aan de oude Markt pak ik een laatste pint, trek m’n kraag stevig over mijn oren en loop door de striemende regen naar huis.
Het is september 2009, koud en nat.
Samen beleven we meer
Reacties op dit verhaal