Nieuwjaarsgedicht 2013

Het verhaal

Spijtig, spijtig, spijtig te R.

In alle nederigheid

excuses. Het spijt mij oprecht

maar dit gedicht is

geen waslijst van behaalde 2012 successen

geen gemeentespiegel waarin te zien wat

deze stad ontbeert:

een bezielende visie

een warme gloed

een spirituele vonk

een blik vooruit

een weids gebaar.

Het spijt me, ik wil u niet nekken.

Als besturen vullen is van lege plekken

in de stad of van lege winkels

en lege pleinen, voorwaar

dan valt hier besturen zwaar.

Deze stad is leeg en heeft:

geen Carré maar wel de Kring

geen rondweg maar een stadsring.

geen Fyra naar Anvers maar nog wel een boemeltrein

geen Vrijthof maar toch een Tongerloplein.

geen bossche bol maar wel een roosendaler

geen Eiffeltoren maar een telestraler.

geen Twééde Maasvlakte maar wel een Borchwerf vier

geen Duvel maar wel Arnulfusbier.

geen goud maar wel brons voor groen

geen pier maar een pracht Paviljoen.

geen Treeswijk Hoeve maar Den Dieje

geen Weber Shandwick maar een advertentie in België.

geen Hornbach maar wel een Praxis

geen Jan Kees de Jager maar Toine Theunis.

Zo heeft Roosendaal trots velerlei

al blijft het RMD-gebouw meldkamervrij.

De politiek treft hier geen blaam,

spraken strategisch Necker en Naem.

Wat klopt er wel in Roosendaal? Houtkever? Of sinterklaas?

De toetsen van een typmachine

dat in België staat?

Ons stadshart blijft angstvallig stil.

De patiënt dient gezwind naar het spreekuur bij

Franciscus, nu er nog chirurgen zijn.

Nee, nee…

BETER

Ga voorbij het treinstation over het rangeerperron

en prevel onderwijl uit uw Bart Derison

reflecteer aan de oevers van de Vliet en schrijf daar alsjeblief één visie als een bindlied.

Werp af dat Duojuk in desnoods een opiniestuk:

‘Egaal met Bergen’.

Laat u niet langer tergen

veeg ze plat; de Linssen.

Werk samen, win ze,

tot spijt van wie ’t benijdt.

Vermijd een tweede miskraam;

prijs Polman en wees waakzaam, Niederer

bewaak onze ruiten en glazen

want ook een netwerk kent veel mazen.

Ik wens u voor 2013:

De moed

het smalle niemandsland tussen procedures

en creativiteit

over te steken naar de bloeiende kant.

Daar ziet u de dichter: Heremijntijd,

ik ben uw nederige, smalle brug,

waar u het mee moet doen.

Excuses! Ik, smet op uw blazoen,

heb het in den beginnen al gezegd,

Het spijt mij oprecht.