Op
die verwoestende Nieuwe Markt te R
sluipen mensen
langs winkelwanden
vermijden ze zitbanken
in een stralende zon
en steken ze schoorvoetend
het immense vlak nauwelijks over
naar de winkelgalerij
aan de schaduwkant waar
wind en leegstand wonen.
Wat ontbreekt
op
het Paviljoen: een strandwacht
omdat
onder de hoge sokkel van St Jan
stadsbestuurders aarzelen en bij wijle
-verlamde treinduwers-
gedachte toeristen het vlak op zwepen
en dan zelfgenoegzaam wachten
tot van silhouetten tromgeroffel weerklinkt.
Wat gedaan dient
opdat
in deze stad en langs de straten
en onder het volk
het stoutste leven begint,
is de hoofden leeg schudden
-waarlijk leeg
als het marktplein op zondagochtend
zo godvergeten leeg die hoofden-
en dan
als niemand de dichter op het plein ziet
zo leeg
legt hij midden op dat vlak
een wit ei
een gigantisch wit ei
waarin alle gedachten van de stad
zich uitbroeden
en onder opzwepend gefluister
de schaal openbreken als één idee
dat de stad bevrucht.
Foto: De Nieuwe Markt in 2015, E.A. de Rooij, collectie West-Brabants Archief.
Samen beleven we meer
Reacties op dit verhaal