Vernissage ‘Ons Rosendale’
Gedicht over ons Roosendaal, geïnspireerd door de tijdelijke tentoonstelling 'Ons Rosendale' in het Tongerlohuys
Roosendaal, 4 mei 2014
Vandaag worden in het hele land doden herdacht.
Met twee minuten stilte rond de klok van acht.
Voor even kregen de gevallenen weer aandacht.
Met flarden van intens verdriet en onmacht.
Met onleesbare letters op de soms verweerde graven,
lezen we stil namen van geliefden en gesneuvelden.
Gevallen voor onze vrijheid door zinloos oorlogsgeweld.
Soldaten, maar ook burgers, door kogels geveld.
Mensen welke ooit in hoog aanzien stonden.
Hun leven door oorlogsgeweld geschonden.
Proberen nu ons hart en ziel te verwarmen,
om hopelijk de broodnodige vrede te omarmen.
Bij vrienden, bekenden en familie, zo ge ziet,
heerste angst en verdriet, doch bij wie niet!
Echter de vrede is lang nog niet in zicht.
Dus kan het boek over ‘Oorlog’ nog niet dicht.
Discussies over de herdenkingen laaien weer op.
De doden worden zomaar niet met rust gelaten!
Voor- en tegenstanders van de herdenkingen,
hebben hierover elk verassende meningen.
En nog heden ten dage vallen er doden,
door onnodig geweld en militaire ‘noden’.
Dodenherdenking volgend jaar weer,
“Gewoon” dus, voor de zoveelste keer.
Samen beleven we meer
Reacties op dit verhaal