Mijn oude Roosendaal

Het verhaal

Roosendaal is in de afgelopen decennia heel veel veranderd. En ik kan het weten, want ik woon hier alweer ruim veertig jaar. In de jaren zestig woonden wij in de Spoorstraat. Alleen het Van Loonpark is al een goed voorbeeld van veranderingen.

Vroeger mocht je er alleen komen vanaf een kwartier na zonsopkomst tot een kwartier voor zonsondergang. Het park was vroeger ook iets anders ingericht.

De zwanen in het park herinner ik me nog wel. Die deden gemeen tegen mensen. Als je in de buurt kwam, dan gingen die grote zwanen met hun vleugels slaan en kwamen ze ook blazend naar je toe.

Wij liepen als 16, 17-jarige jongens nogal eens door het park. We zaten op de St. Josephschool (LTS) en dan kwamen we er tussen de middag vaak. Ook hadden we wel eens een scharreltje en dan zochten we ons vertier in het park. Zodra de middagpauze dan om was gingen we snel terug naar school.

Ik weet nog dat in die tijd hier de V&D werd gebouwd. Ook was er in Roosendaal een veiling, waar we vaak gingen kijken. Daar werden bananen gelost die in juten zakken zaten. Zodra ze bij de veiling uit de vrachtwagen kwamen, werden de zakken eraf gehaald. Die werden dan leeg geschud en vaak kwamen er dan ook dooie slangen en spinnen tevoorschijn.

Wat ik me ook nog herinner is dat een deel van Roosendaal nog gasverlichting had, onder andere in de Stoopstraat en de Admiraal de Ruijterstraat. De straatverlichting ging daar automatisch aan. De verlichting kon alleen maar aan, maar ging niet vanzelf uit. ’s Morgens kwam er altijd een man met een fiets en een stok met een haak om alle lantaarnpalen te doven. Tot in de jaren zeventig ging dat nog zo.

Opgetekend door Jenneke Kunst

Foto: De ambachtsschool Sint-Joseph in 1960, collectie West-Brabants Archief.