Het verhaal
ik kon niet wachten en hield het voor gezien
omdat hier een eindeloze weg was en bovendien
de toekomst die ik vroeger droomde was voorbij
en de Oude Markt wordt ook wel ouder zonder mij
ik ging van oost naar west op zoek naar het land
dat achter de schepen lag die ik had verbrand
maar ik moest soms denken dat de zon die daar stond
ook achter de Westrand zijn dag afrondt
waar ik ook ging of wat ik ook verwachtte
de echo van mijn stad klonk niet zachter
ik stond stil en luisterde, het voelde alsof
ik zweefde boven de bomen in het Vrouwenhof
hoe kon ik ooit denken weg te kunnen gaan
als hij op me wacht, ik zie hem van ver al staan
de televisietoren, kalm en pal
als baken van mijn stad, mijn vaste wal
elders is een souvenir
ook daar ben ik van hier
Samen beleven we meer
Reacties op dit verhaal