Menu

Een gedicht van stadsdichter Ivo Weterings over zijn herinneringen aan Mariagaard en het Tongerlohuys

Het verhaal

Op 20 maart 2024 is Ivo Weterings verkozen tot nieuwe Stadsdichter van Roosendaal. Hij is uit Wouw afkomstig en voelt zich sterk verbonden met het dorp. Daarom wil hij gedurende zijn Stadsdichterschap niet alleen voor Wouw, maar voor alle Roosendaalse dorpen een vertegenwoordiger zijn. Hij noemt zichzelf dan ook ‘zesdorpendichter’.

Voor de verkiezing van de nieuwe Stadsdichter moesten de deelnemers drie verschillende gedichten schrijven. Eén van deze drie gedichten waarmee Ivo Weterings heeft gewonnen, is nu vereeuwigd in het Grote Stadsdichtersboek dat wordt bewaard in het Tongerlohuys.

Dit gedicht hang toevallig samen met een stukje lokale geschiedenis, namelijk die van Mariagaard en het Tongerlohuys zelf. Tot in de jaren ’70 van de twintigste eeuw was het Tongerlohuys namelijk in gebruik als woning van de Roosendaalse pastoor. Ivo Weterings heeft zijn herinneringen aan die tijd verwerkt in het gedicht.

5 april 2024
de mariagaard, het paradijs daarachter

door de poort loop ik de jaren dertig binnen
een huppelend kind, mijn moeder speelt weer hier,
woont nog in besloten eenvoud van een hof.

de jaren zestig van diezelfde eeuw ga ik,
die onschuldig nog haar kind mag wezen,
over hetzelfde pad naar het stille kerkje,
vlak daarvoor linksaf, het lage huis met luiken
waar tante cor en zwartgerokte janske wonen,
de gang door, kokosmat op de plavuizen, voor de trap
nog even rechts, de achterdeur, de tuin in, waar hazelnoten
voor mij op te rapen liggen, niet verder dan het houten hek.

daarachter lonken bomen, de boomgaard van meneer pastoor,
waar ik wat later weer, gebroederlijk gedurfd de grens verleg,
goudrenetten, lange luiten oogst, commiezen, als wij durven
dichterbij de pastorie, penningen, kleine blauwe kwetsen,
sterrenappels, vruchten van het goed en kwaad, ons paradijs.

Ik keer terug met volle zakken, zie nog leunend op zijn bezem
meneer zijlstra, zijn bretellen, zijn licht gestreepte overhemd
meneer kuis, een glimp nog van het rijven in zijn groentetuin,
ik loop de poort door, ruik nog even aan verloren tijden,
Aan koffiedampen van het branden in de biggelaar.

Ivo Weterings
– zesdorpendichter –
Stadsdichter 2024-2026

Informatie
  • Gepubliceerd:
    6 juni 2024
  • Auteur:
    Ivo Weterings
  • Periode:
    1930 - 1939, 2010 - heden
  • Trefwoorden:
    Geloof, Jeugd
  • Dit verhaal speelt zich af in:
    Roosendaal
Een gedicht van stadsdichter Ivo Weterings over zijn herinneringen aan Mariagaard en het Tongerlohuys

Samen beleven we meer

Reacties op dit verhaal

Er zijn nog geen opmerkingen

Plaats zelf een reactie
over dit verhaal