De Brembos

Het verhaal

Roosendaol, bloeimaond 2015.

Opoe Lies en Opaa Piet aare op d’n Brembos ‘n boerderij,

Waor ze leefden van de akkerbouw en veeouwerij.

“Peerke Brem”, zo wier mijn Opaa Piet genoemd.

Daormee waar ie op de Brembos heel beroemd!

‘ne Tractor, daor wou ie nòòit aon begiene.

Da zijn vor òòns sòòrt boere gin goeie dienge.

Neije z’nen Belze werke, die kon ‘m veul geeve.

En die is ‘m z’n ééle leeven òk trouw gebleeve.

‘t Pèèrd, d’n Bels, waar nòòdig vor ‘t zwaore werk,

En brocht ze zondags mee ‘t gerijke òk naor de kerk.

Dan nao de Mis nòg effe wa bijbùùrte in ’t café.

Tot in de naonoen, ze waare d’r òmmers mee tevree.

Éél de wienterdag stónge de koeie dan op stal.

D’n ònd nie, mar katte liepe d’r overal.

Pulp en gesneeje peeje da waar ‘t voer.

Ge ròòk ‘t al bij ’t binnekomme vanaf de koer.

‘k mòòg ok wellis mee òm tollekes te plukke op d’n akker.

Dikkels koud in ‘t naojaor mar ge bleef d’r van wakker.

De kastanje en notebòòme, ze staon d’r nog altij.

We moese knuppelen, want ge kon ‘r nie zomar bij.

De sùikerbiete wiere nòg mee ‘t aand uit gestoke.

‘t Pèèrd stòng vor de kaar dan geduldig te wachte.

Tot de bietekaar vol waar, mee zwaore vrachte.

Dan wir mar op uis aon, ij aar zeker z’ne stal geroke.

In november wier dan ‘t gemeste vaareke geslacht.

‘t Waar nòdig te zuirge vor eete, zo teege de wienterdag.

Éél de buurt die kwaam kijke, ze moese ‘t weete.

Daoge tevore gieng ‘t praotje al, ze kònnen ‘t nie vergeete.

Koeie die in de zomer graosden in ‘n groene wei.

En kippe die eiere leeje in ‘t kot bij de boerderij.

In d’n òògsttijd waar ‘t druk om ‘t òòi binne t’aole.

Buren ‘ulp mee geslote beurs, zonder geld te betaole.

Café “De Brembos”. Hoek Rietgòòrsestraot – Bergsebaon.

Rechtsaf gaode naor Nipse en rechtdeur naor de Tolbaarg.

De boerderij stong op de foto op ‘t punt lienks ònderaon.

En vandaor uit kònde dan òk nòg op weg naor Wouw gaon.

‘t Café, dat er nòg altij staot, “Café De Brembos”,

da doe me nòg, ak vorbij kom, éél veul deugd.

Tegeswòòrig kòmt ‘r, en zo mòt da ok, veul jeugd.

En die gaot me d’r dan dikkels ammel goed op los.

In de jaore veftig ieuwe Mieke en Kiske van Genk staminee.

Ik leerde daor biljeiren, ‘k moog dan mee òòns vaoder mee.

‘t Café stòng òmmers aòn d’n overkaant van de straot.

‘k òòrde daor volleges òòns moeder altij gin wijze praot.

D’n Brembos, hoe schòòn gij in elk jaorgetij.

Alles gieng daor z’n gang, zonder zeeverij.

Daor waor rust heerste, d’n Brem groeit en bloeit,

liete de mèènse mekaore ammel ongemoeid.

Doch éél zeker te weete, mar zo langzaomer’aand ,

komt de gròòte stad dichter bij in ‘t Bremboslaand.

Wòònwijke slokke d’akkers en de velde gulzig op.

De tijd tikt verder, en zo gaot d’n Brembos op de schop.