Blaren als zilveren rijksdaalders tijdens de Vliettocht van 1997

Het verhaal

Gesprek met Peter van Ravensteijn (1 november 2023). 
In zijn woning in Roosendaal haalt Peter van Ravensteijn, oud-docent en sectorhoofd op het Jan Tinbergen College, herinneringen op aan schaatsen in Roosendaal. 

Schaatsen in Roosendaal
Peter van Ravensteijn is een geboren en getogen Roosendaler. In 1951 werd hij geboren als zoon van Miep de Klerk en Piet van Ravenstijn. Hij groeide op aan de Nispensestraat. Hij heeft veel geschaatst en buiten gespeeld met zijn broers, zussen en kinderen uit de buurt. Op achtjarige leeftijd kreeg Peter zijn eerste schaatsen, Juweeltjes genaamd (naar het merk Juweel). Op dit soort houten schaatsen heeft hij zijn hele leven geschaatst. 

In hun jeugd gingen ze, zodra dat kon, op het Rozenven schaatsen. Dat was vroeger dé schaatsplek van de stad. Vroeger, in zijn jeugd, reden ze ook vaak rondjes door het Vrouwenhof, vanaf de stenen brug tot en met het rosarium. Hij herinnert zich die periode als een “leuke en gezellige” tijd. Later is men vaker gaan schaatsen achter de McDonald’s. Ook de visvijver bij Sieben (de squashbaan van Ewald Sieben) op De Stok werd een bekende schaatsplek. 

Voor het onderhoud van zijn schaatsen ging Peter altijd naar de firma De Bruijn in de Raadhuisstraat. Dat was een zadelmakerij, waar hij voor een paar kwartjes de leren riempjes van zijn schaatsen liet maken. 

De Vliettochten
De Vliettochten zijn een begrip in de regio. In 1956 werd de eerste Vliettocht georganiseerd, op zondag 19 februari. Het zijn schaatstoertochten over de Roosendaalse Vliet richting Oud Gastel en het Gastels Veer. Als je wilde, kon je zelfs doorrijden tot aan Steenbergen. Als we het over de Vliettochten hebben, spreken we bijna uitsluitend in de voltooid verleden tijd, maar ondanks de kleinere kans op strenge winters zou er nog altijd een tocht kunnen komen. De tochten werden georganiseerd door de R.P.S.O.V., de politiesportvereniging.  

Toen in 1956 de eerste Vliettocht werd georganiseerd, ging vader Piet met zijn dochtertje Ien en de kleine Peter kijken. Peter herinnert zich nog dat ze “scharrelend” richting het Gastels Veer liepen. Hij herinnert zich ook nog de herkenbare Baileybrug. Er waren honderden mensen op de been en het was er druk, wat een onuitwisbare indruk heeft gemaakt. 

De Vliettochten die daarna nog volgden, heeft Peter van Ravenstijn ook allemaal meegemaakt en wel als schaatser. De Vliettocht van 1965 was de eerste die hij reed. Dat deed hij op zijn ‘botjes’, een Fries model schaats. Het beginpunt was de ophaalbrug en het eindpunt waar de Vermeerlaan over de Vliet loopt. Enkele controlepunten die er waren en die hij zich nog herinnerde, zijn die bij de Baileybrug en het Benedensas. De Benedensas was het verste punt dat de toen twaalfjarige Peter heeft gerond. Je kon toen ook nog richting Steenbergen rijden. 

In 1987 en 1997 heeft hij tot en met de Blauwe Sluis bij de Bovensas doorgereden als keerpunt.

Samen met zijn neef Frans de Clercq heeft hij de tocht van 1997 gereden. Toevallig was het de dag ervoor Grieks Nieuwjaar geweest, dat Peter samen met collega’s van de sectie biologie van het Jan Tinbergen College (onder wie biologiedocent Hans Mulder) buiten de deur uitbundig had gevierd. Daardoor was hij op de dag van de Vliettocht zoals hij het zelf zei “serieus gemarineerd” oftewel “zat als een aap”. In een geïmproviseerde outfit, met een pyjama en bontmuts, maar met nieuwe schaatsen en “een kater als een Bengaalse tijger” was hij gaan schaatsen. Maar van de nieuwe Viking-schaatsen had hij al voor de brug over de A17 zere voeten. Hij was immers gewend om altijd op houten schaatsen te rijden. Bij het Gastels Veer hebben ze wat gegeten en gedronken. Maar nog voordat de tocht erop zat, had Peter “blaren als zilveren rijksdaalders”, waardoor de schaatsen uit gingen. Hij heeft er nog maandenlang last van gehad. Toch heeft nog diezelfde winterperiode, al een week later, alsnog de tocht gereden, maar deze keer met ingepakte voeten, met legerkistjes aan en op houten schaatsen. Zo heeft hij alsnog de Vliettocht helemaal gereden. 

Dat bleek achteraf gezien zijn laatste Vliettocht te zijn geweest en tevens de meest recente Vliettocht die er tot op heden (anno 2023) gehouden is. Peter bewaart de medailles uit 1987 en 1997 nog en heeft ook er ook nog een van de West-Brabantse Toertocht. Daarnaast heeft hij zijn eigen schaatsen allemaal bewaard en zelfs een kleine verzameling van traditionele schaatsen opgebouwd van enkele tientallen paren (geen klapschaatsen). Het is vanuit historisch oogpunt en de traditie dat hij altijd op de houten schaatsen is blijven rijden die hij al vanaf zijn jeugd kent.