n Tillefoontje

Het verhaal

Roosendaal, febrewaori tweeduuzend zestien

We zijn wir ’s naor ‘t kapelleke gewiest op de Kapelbaarg, daor aon de Deurlechtsestraot. Mee de fiets, want ‘t waar goei weer, ‘t waaide wel aard, mar mee òònze eletriese fietsen edde da nie zo in de gaote. En da vor deze tijd van ‘t jaor hé. Ge vraogt oe eige op ‘t lest af, wor ‘t nog wellis òòit wienter?

Afijn, nao ‘n paor wees gegroetje te emme gebid, we pakke glijk d’ééle femilie mar mee in gedachte en ‘n kerske opgestòòke, gienge me naor de Delifraans in Oud Gastel om koffie te drienke. Das daor vlakbij op d’n Borchwaarf II. Daor staon nouw ammaol kantore en febrieke. Vroeger waare daor de Stepvelden, mee weilaande, akkers en af en toe’n uiske en ‘n boerderijke. Ik weet da nog goed. Ge kon dan vanaf de tweede spoorwegovergang eélemaol naor Oud gastel kijke. ‘k mot nouw ok wel zèège atter éél mooi is geworre mee veul groen en waoter in de toekomst. De knotwullige van de Jaogersweg staon dur ok glukkig nog steeds. Vedder ken ‘k da ééle gebied eigelek nie mir zo goed trug. ‘t Is ammaol veul veraanderd.

Nao da me uitgezocht aare wa me zouwe gaon eete en drienke gienge ikke en m’nne maot naor de toog. We zijn gelijk aon de beurt. Da gebeurd daor gaaw orre. Iemand die atter dèènk veul van af wies die zee, “Da’s ‘n Amerikaons systeem ier, ‘t mot vlug gaon”. Afijn.“Zegt u het maar heren”, zee ‘r zo’n jong madammeke. We noemme ΄t op, koffie mee ‘n broodje en kappesino. “Dat was het zo heren”, vraagt de vriendelijke madam. Da zal ‘t gewiest zijn dèènke we allebei zonder te twijfele. At de bestelling klaor is zee ze, komme ze ‘t aan taofel brenge. Nouw, dan mar afgewacht hé! We krijge alles netjes aongeleverd nao ‘n tedje.

Tewijl amme zo zitte te eete zien ‘k da bekaanst aon elk taofeltje mèènse zitte speule mee dur mobiel tillefoontje. ‘k vroog m’n eige af waor at die nao ammaol naor toe belle. Mar ge kunt ‘r veul meer mee doen as alléén belle. Segeswoorig kund ‘r oe baank zaoke mee reegele. En ok vor allerleie spellekes is da dieng gevoelig. Zouw ‘t nog zotter gaon worre in de toekomst vroog ik m’n eige af? Da kan bekàànst tog nie zoude zo dèènke! Ze loope oe op straot dikkels tij nouw al mekaanst tonderste bove omda ze ‘t zo druk emme mee da tillefoontje. Dur zijn ‘r ok al die ‘n pinneke aon ‘n draodje in dur oor emme ange. Dan is ‘t net of ze in dur eige loope te praote. ‘k em dur ok aon motte gelòòve orre, mar ‘k kan belle, en ‘k kan gebeld worre, en das genog vor mijne doen. Jao, ik kom nog uit ‘nne tijd asda de kleermaokers nog op tafel klere zaate te maoke en te verstelle. ‘k em ‘r bij òòns in de gebuure tog wel vijf gekend. Dus dan kunde wel naogaon mee wie te maoke et. En we zulle mar zien orre waor at schip straand hé! “Alles kom goed zee Kee Kop”!

‘k gaon΄r mee stoppe, waant da waar ‘t dan zo’n bietje dèènk. De groete hé en oud oe goed orre.