Emile van Loonpark, sieraad van de stad, met zijn mooie bomen.
De paardenkastanje, langs de vijverkant gestut, vanwege de zware kruin.
Kleurrijk, fier en statig vol groen en bladeren pracht staat ze daar.
Jammer dat het park niet altijd gebruikt wordt waarvoor het dient!
De muziekkiosk, waterval, vijver en Chinese Mammoetboom.
Boven op een struik met rode besjes, strijkt parmantig een mereltje neer.
Mooi aangekleed met zwarte veertjes en een driftig kopje op het lijf.
Kijkt eerst naar links en dan naar rechts, om vervolgens een besje mee te graaien.
En om dan pijlsnel naar beneden te verdwijnen, naar zijn nest met jongen.
Die vol ongeduld, luid kwetterend op hun eten wachten.
´s Ochtends is het nog stil in het park, en ga ik de schone muze zoeken.
Gewoon zomaar even stilstaan bij een bloemenperk of struik.
Het is te hopen dat we weer trots mogen worden op ons stadspark!
Het Park van wijlen de familie Van Gilse –Van Loon, Bankiers en fabrikanten.
Ja, konden die prachtige Parrotia Persica maar eens praten.
Maria van Loon, van wie verteld werd dat ze ooit een vrouwtje uit Sint Willibrord
geen aalmoes gaf aan de deur Markt 54. Geen 10 cent, geen 5 cent, zelfs geen 1 cent.
Ze schijnt gezegd te hebben: “Vrouwke, wie weet heb ik het geld zelf nog hard nodig.”
En inderdaad de Bank Van Gilse ging in 1938 failliet door de crisis.
Het woonhuis werd Gemeentehuis en de tuin stadspark voor het publiek.
De imposante treurwilg, zeven grote rode beuken en de tulpenboom.
De toen steenrijke Familie Van Gilse–van Loon zou het eens moeten zien.
Extra maatregelen worden genomen om drugs en drank gebruik te weren.
Burgemeester en Wethouders, jullie hebben nog heel veel te doen
Om stadspark bezoekers te laten wandelen in de tuin met goed fatsoen.
De ‘voetbalwet’ wordt toegepast, om overlast tegen te gaan.
Dit woord, iets wat in de jaren dertig nog niet bekend was.
Hoe zou men dit vroeger opgelost hebben, zo het mocht gebeuren!
Een politieagent was voldoende om de orde te bewaren.
In een tijd, waar respect en ontzag, boven aan de lijst stonden.
Laten we hopen dat er rust en vrede komt in het park.
Misschien in deze jachtige tijd, komt men ooit tot inzicht.
Ongelukkig dat juist deze week het café Dirkx is afgebrand.
Kunstschilder Hendrik Gerard Dirkx bewoonde Markt no. 30.
Naar hem is ook een straat vernoemd nl. De HGD-straat.
Er was ooit een tijd dat een volière het park sierde.
Maar vandalen hadden daar schijnbaar veel moeite mee!
Triest dat tegenwoordig niet veel meer ‘getolereerd’ wordt!
Jammer dat ze de schoonheid en pracht niet meer willen zien,
van onze stadstuin midden in het centrum van Roosendaal.
Samen beleven we meer
Reacties op dit verhaal