De verzonken stad

Het verhaal

In het jaar 2209

Geruisloos beweegt een luchtschip volgeladen met toeristen zich boven één van de grote waterplassen waar verschillende steden onder verborgen zijn. De leidster vertelt het verhaal dat zij heeft meegekregen van haar voorouders, die hun leven lang in Roosendaal woonden.

Wij zijn aangekomen in een gebied dat West-Brabant wordt genoemd; hieronder bevindt zich ook Roosendaal. Een bloeiende stad in zijn tijd, nu al weer zo’n tweehonderd jaar geleden, vol culturele manifestaties, muziek, beeldende kunsten, dans en zang. Er werd veel aandacht besteed aan het recht om zich sinds twee eeuwen stad te mogen noemen en er werden zelfs wedstrijden gehouden. Waardoor er nu in het archief veel te vinden is over deze plaats en dat is de oorzaak dat deze stad zijn ‘Eeuwige Roem’ heeft verworven.

Het was een bloeiende stad met zijn vele industriegebieden en grote bedrijven als Philips, Bic en natuurlijk de suikerfabriek en Van Gilse Kandij. En niet te vergeten de beroemdheden: Fons Rademakers, Jack Jersey en Frans Bauer.

In 2009 waren er de eerste problemen met de stijging van het waterpeil in Roosendaal, waar met moeite het water onder controle kon worden gehouden. De ene na de andere overlast door het water, zoals ondergelopen verlaagde doorgangen bij bruggen en viaducten, overlast onder de kruipruimtes van huizen en andere gebouwen, rioleringen die overliepen, enz.

Het water was echter niet tegen te houden en in het jaar 2075 was het dan zover: een laatste hevige overstroming door de klimaatsverandering. Door de hevige regens van die tijd, was de stad en zijn omgeving niet meer te redden.

Het was een grote ramp, gelukkig hadden de inwoners het voorzien en zich in hoger gelegen gebieden veilig gesteld; op enige uitzonderingen na, zij die niet konden scheiden van hun geliefde Roosendaal en daarmee ten onder zijn gegaan.

Het enige wat we nu nog kunnen zien zijn enkele gebouwen die boven het water uitsteken zoals de kerk de Sint Jan op de Oude Markt, wat toch een fraai stukje historische architectuur is. Zo ook het oude stadhuis. En het paviljoen op de Nieuwe Markt, in 2009 gebouwd en zo heel verschillend van de kerk. Het laat zien hoe de veranderingen en de groei van Roosendaal toen zichtbaar waren in het architectuurbeeld. Helaas is dit gebouw alleen nog maar te bezichtigen op oude beelden uit het archief. De houten constructie was niet bestand tegen het water.

Het is jammer dat zo’n mooie stad is verdwenen en alleen nog maar bestaat als een herinnering.