D’n Brembos

Het verhaal

Roosendaol, Slachtmaond tweeduuzenddertien

‘k Zijn wir ’s over ‘t mooie Meulenbeekpad gereje op ‘n middag mee mooij weer. Trouwes in elk jaorgetij is ‘t ‘r mooij, in de zomer, herfst, wienter en lente. Duirom profiteer ‘k ‘r mar van, óóien at de zon schijnt. ’t Zonneke schèèn lekker en ‘t waar wiend stil, goei fietsweer dus ‘k em ok ‘s efkes stil gestaon bij ‘t waotervalleke. Wa is ‘t ‘r toch schóón hè. De koeien lóópe nog in de wei in ‘t Everlaand. En da in deze tijd van ‘t jaor. Waant de temperatuur is nog best bekwaom, 21 graden Celsius. Da ’k da aollemaol mag mee maoke in ‘t Dal van de Molenbeek, en ‘t Everláánd en Vosdonk. Bij de Nipsese brug slaon ik rechts af richting Nipse.

‘K em nog ‘n foto kunne maoke van ‘nne buizerd. Diej zaat lekker in ‘t zonneke op ‘t topke van ‘nne boom te wachten op z’n eten. Ietske verderop lóópe de kippe en kriel haontjes nog gewóón op straot daor in de bocht naor De Lind. Lienks gaode ‘t duirp in en dan komde in ‘t centrum uit zogezeed! Mar ik slaon rechts af De Lind op. Onder dieje bóóm, de Julianalinde op d’n oek, staot ‘n bangeske. Daor zit nog iemand diej ik ken van de heemkundekrieng uit Nipse. De Julianalinde is g’adopteerd dur de heemkundekring De Heerlijckheijd Nispen op 30 april 1993. En is gepláánt toen Prinses Juliana gebore wier op 30 april 1909. Dus ei is nouw te naoste naobij zowa ruim 113 jaor oud. Rechts af gieng ik De Lind op. Neve de boerderij De Lind fietste ‘k tot aon de Bergsebaon. Rechts af gesloge en ge-reeje over ‘t spoor naor ‘t café “de Brembos”. Das daor wel ‘n bietje gevaorlijk fietse orre op dieje Bergsebaon. De auto’s ouwe zomar nie in, mar ge mot zelf ok goed uitkijke hè! En voral meej ‘nne eletriese fiets. Daor gaode háárder meej agge deinkt. Op de Bergsebaon daor wóónd ok nog femilie van mijn. Ok ‘nne van Eekelen net as òòns moeder. Trouwes in Nipse zijn ‘r mar genog Van Eekelen, ‘s te vinne.

Agge dan vor ‘t café De Brembos staot kunde drie kaanten op, ten mienste agge nie in ‘t café gaot zitte! Lienks gaode naor Wouw, rechts naor Roosendaol en de Tolbaarg en waor ‘k meej m’n fiets vandaon kwaam, naor Nipse. Tegewòòrig gaot de jeugd los in het Café De Brembos. Jao, en wie de jeugd èèt, diej èèt de toekomst! Da zee òòns vaoder ok altij. Zo zaat da! En in ‘t café ee eel wa afgespuld orre vroeger. Boeren kwame daor s ‘zondags bij mekaor om ‘n kaortje te léige. Rikke deeje ze dan vor geld. En ‘n potje biljeiren. Het gieng dikkels mar om ceinte of ‘nne sigaor of gróóte potte bier en ‘nne borrel. D’r kwaame d’r, weet ik wel, èèl weinig nuchter buite as ze naor uis toe moese komme. Mar ze kwame ok om zomar wa te buurte orre, ‘t waar nouw aollemaol gin leed! Òòns Opa woonde schuins tege over ‘t café. Op ’n boerderij aon de Rietgoorsestraat. Ei iew melkkoeien en vaarkes en z’nne beste hulp ‘n werkpeird, ‘ne Belze werker. Daor gieng ie gròòts op. Ei aar da peird van jongs af aon gróót gebrocht. Òòns Opa, Piet van Eekelen wier “Peerke Brem” genoemd, en z’n broer Jan van Eekelen noemde ze “Jan Brem”. Die wòònde op ‘n boerderij in de Bergsebaon. Nouw wòònd ‘r ’n kleinzeun van ‘m.

s’ Zondags aachter s’middags gieng ie meej òòns vaoder en mijn ooms biljeiren. Ze moese dan ‘n paor ceinten op de raand van ‘t biljart léigge. Degene die dan aon ‘t biljeiren waore wiesse dan at zullie partij uit waar, da ze moese stoppe. Da gieng ‘r altij nogal gemoedelijk aon toe orre. ‘K em ok wellis mee meuge doen toen ak ‘n jaor of twaolf waar, mar òòns vaoder aar da nie géire. Op Café gaon daor waar ‘k nog veuls te jong vor zeet ie. At ik ‘r bij waar dronk ie altij liemenaode. “Gif mijn mar ’n limonatje”, zeetie dan. Mar ik wies naotuurlijk wel beter. Mar ge móóg nie veul zeige hé toen agge zo jong waar. We moese ‘m uit het Café gaon haole wanneer òòns moeder naor uis toe wou. Òóns moeder zee dan dikkels: “ok nie blijve hange hé gij, waant ‘t is altij ‘t zelfde liedje meej juillie”. De uitbaoters van het Café waare toen in de jaore veftig Mieke en Kees van Genk. ‘t Echtpaor aar gin kiendere, ‘t ware wel èèle vriendelijke meinsen diej daor op d’r gemakske Café iewe.

Daor kwame behalve boeren ok stróópers en smokkeleirs. En af en toe kwaam de pliesie van ‘t duirp, Jan Machielse, ‘s effekes binne kijke. Mar ok douaniers en marechaussee kwaame onverwaachts binne valle. Ok om wa te drienke netuurlek, da ze krege van deze en gene. Ze kende mekaor aollemaol zo wel ‘n bietje orre aon de gréns van Nipse en Essen. Jef Claassen, d’n hondeboer wóónde in èèn van de twee noodwoninkskes in de Rietgoorsestraat. Jef diej kocht en verkocht honde. Jao, zukke meinse komde nie veul mir tege. Da waar ‘t wir zo’n bietje, oudoe mar goed hé.