Carnaval

Het verhaal

De bouwploeg van carnavalsvereniging de Rouwdouwers hadden lang vergaderd over het thema van carnaval en hoe de wagen er uit zou moeten zien. Nao da voorval mee die kole van ( zo iedereen zee ) Houtepen waar da nie zo moeilijk mir. Ze waren ‘t er over eens da ze ne waoge zouen bouwen met als thema: Edde nog kole. En zo waren ze aon de slag gegaon. Van ne grote boer mochte ze ne grote waoge lene en ok nog ne ouwe trekker. Dieen ouwe trekker rookte en stonk wel ‘n bietje mar allee voruit ‘t waar toch mar vor ‘n paor uurkes van alleen den optocht op dinsdagmiddag. Op de waoge zou ‘t front van ‘t uis van de rooie komme en rondom zouen ze de waoge afzette mee ‘n hekwerk.. Achter het hekwerk moes da de voortuin van de rooie voorstelle, en in die voortuin zou dan ‘t muziekske van de rouwdouwers speule. Nao veul ploetere en lienks en rechts schooie en mee veul kratjes bier waren ze dan toch ‘n eel eind opgeschote. Al bouwende kwamen waren er steeds meer leutige plannekes bijgekomme. Jan Schel zou vor iedereen op de waoge koppe boetseren van papjee masjee die ze dan op konne zette, zodat niemaand wies wie der achter zaat. Hij maokte ne kop van de rooie en z’n vrouw, van de burgemeester en van nog veul meer prominente in ‘t durp. Hij aar eel goed waark afgeleverd want ze leke allemaol sprekend. Bij de rooie stond zelfs ‘n polisiepetje op zunne kop. Op ‘n oavond aaren ze alle koppe opgezet om ‘t uit te proberen en ze aaren zo veul gelachen en bier gedronken, da van bouwen dieen aovond niks terecht waar gekomme, zat as ‘n pinneke waren ze allemaol naor uis gegaon. Op den dag van de optocht waren ze al vroeg in de vere om de hele waoge aon te kleje. Van dezelfde boer aaren ze veul rooie en witte kole gekrege die toch nie goed genog vor de veiling waren. Rondom op het hekwerk van de waoge aaren ze om en om ne rooie en witte kole gestoke zoals toen vor ‘t uis van de rooie. Der liepen van de bouwers ok wa vrouwkes mee en zo aar Piet van Til voorgesteld om wa kole deur te snije, wa uit te holle en die bij de vrouwkes in de bloes te stoppe.. En zo wier ‘t steeds gekker, mooier, uitzinniger, feestelijker en zo meer. Als leste wiere op de waoge nog wa zakke mee eierkole neergeflaanst. Het muziekske wier op de waoge geinstalleerd en speulde da ‘t nu lieve lust waar. Vordat de waoge wier opgesteld vor den optocht wier alles afgedekt mee ‘n groot zeil want de verassing moest compleet zijn. Toen ‘t zover waar zaat ‘t muziekske al klaor onder ‘t zeil, de koppen waren opgezet en ‘t spul kon van start gaon. Ok de vrouwkes aaren alles op en aon en zo wier ‘t startsein gegeven vor den optocht. Het zeil wier verwijderd, ‘t muziekske zette in en verbaozing allom. Er werd al gelijk gezeed da ‘t toch eel gewaogd waar om zo tegen ‘t gezag te ageren. Mar jou ‘t spul stond op de rails en hup mee de geit vooruit.

Om alles in goeie baone te leie waar ‘t ele polisiekorps ingezet, dus ok de PUC. Toen de waoge vorbij kwaam viel ie bijne achterover van verbaozing mar hij hield z’n eige goed, hij dee net ofdat ie niks zaag en bleef tegen het volk roepe, allee mense ‘n bietje achteruit, plek maoke vor den optocht, mar iedereen kon aon zunne rooie kop zien hoe de vlag der vor hing. De PUC gromde in z’n eige, dieen godverse Houtepen, da is nou den zoveulste keer. In alle kroege werd er nog veul mee gelache en op gedronke. Nao afloop van den optocht speulde ‘t muziekske zoals ze nog nooit gespeuld aare. Om kwart vor twaalf gieng iedereen naor ‘t dorpsplein om ‘t carnaval af te sluite. Priens carnaval sprak lovende woorde over ‘t carnaval, bedaankte iedereen, gaf de sleutel terug aon de bugemeester en riep: Houdoe iedereen bedaankt en tot volgend jaor. Groepkes dropen af, sommige bleven nog even buurte en dan ineens toch nog grote consternatie. Op de grond tegen de gevel van ‘t uis van Guust Bogers laag de trommeleir van de rouwdouwers, hij aar de kop van de PUC nog op, sloeg mee een aand af en toe nog op zunne trommel, mar verder kwaam er weinig geluid mir uit. Er wier al geroepe laot em mar ligge die is stront bezope. ‘N paor mense aaren de PUC gewaarschouwd en daor kwam ie al aon, zaag z’n eige kop op de grond ligge, rukte van haat en sjacherijn de kop van de romp en toen waar ‘t spul elemaol compleet. Waant daor laag zunne grootste vijaand, de judas hemzelf, Sjef Houtepen. De rooie schoot vol vuur, begon te razen en te tieren over openbaore dronkenschap, over ter ontnuchtering opsluite, vor ‘t gerecht slepe en zo meer. Totdat iemand uit ‘t publiek zee Sjef is elemaol nie bezope, kik mar es goed naor z’n gezicht. De PUC pakte z’n zaklaamp en scheen in ‘t gezicht van Sjef. De lienkerkaant van Sjef z’n gezicht waar elemaal scheef gezakt, kwijl liep uit zunne mond, z’n lienkeraand lee ok slap op de grond. Praote gieng ok nie mir,achter uit z’n keel klonk alleen nog wa gebrabbel. Iemaand riep d’r mot rap ne dokter bijkomme waant de Sjef ee ‘n beroerte gad. De PUC had toch ‘n kleine grijns op z’n gezicht en hij kon ‘t nie naolaote om te zegge wa Sjef zelf al is eerder aar gezeed. Jao, jao aan ‘t eind van carnaval zulde raore smoele zien en ier ligt er zo ene. Sjef kon ‘t nie naolaote, mee zijn rechteraand bleef ie mar op zijn trommeltje slaon alsof ie wou zegge mijn krijgde nie klein. En zo eindigde de controverse tussen deze twee rivaole. Sjef gieng t’ ziekenuis in en nie zo lang daornao waar ‘t elemaol afgelope. De PUC verliet ‘t dorp en z’n uis om van zijn pensioen te genieten. En alle rust was weergekeerd.