Overstappen

De activiteit

Van 2 september t/m 5 november is de tentoonstelling ‘Overstappen’ van Collectief Vier te zien in het Tongerlohuys.

Collectief Vier organiseert en inspireert, vormt een plezierige basis voor interessante kunstprojecten en exposities, waarbij samenwerking met andere kunstenaars niet geschuwd wordt. Collectief Vier heeft als uitvalsbasis het eigen atelier in Zeeland, rond de Westerschelde, maar heeft de VIER windstreken in het vizier. Met Tijd als VIERDE dimensie. Met ruimte voor dualiteit, oorspronkelijkheid en door ons benaderde inspirerende kunstenaars. Kortom: COLLECTIEF VIER = beweging en verbinding. En dat is een groot goed in Zeeland en ver daarbuiten.
Collectief Vier exposeert in Roosendaal, een plek waar iedere Zeeuw via het spoor terechtkomt, een plek waar je moet  OVERSTAPPEN, op weg naar nieuwe dimensies……

Johan Klein, Terneuzen
Fotografie
De frivoliteit van het katholieke geloof

Wat me opvalt in het Tongerlohuys is de katholieke cultuur en de maakindustrie van Roosendaal.

Op beide wil ik met mijn werk reageren.

Ik ben protestant opgevoed, in een volstrekt andere stijl dan het katholieke geloof. Ingetogen, zonder tierelantijnen. Voor mij komen kleding en versierselen, de hele santenkraam van het katholieke geloof, over als opsmuk. Ik reageer daarop met een zelfportret, ontdaan van kleding. Geblinddoekt omdat het lang heeft geduurd voordat de misstanden in de katholieke kerk en ook in de streng gereformeerde gemeenschap aan het licht kwamen en erkend werden.

Wat mij ook verrast, is dat Roosendaal industriestad was en wellicht nog is. Dit gegeven verbindt mij met de stad Terneuzen, die dezelfde achtergrond heeft. Ik zal dan ook een aantal industriële foto’s laten zien in Roosendaal. Wellicht reageer ik ook met een zelfportret op iets wat gemaakt is in Roosendaal, zoals de Hoge Hoed. www.johanklein.nl

Leen van Duivendijk, Middelburg
Schilderen
De ‘VERO’

Ik ben erg onder de indruk van Jan Vermunt, die in Roosendaal handelde in varkensharen rond 1890. Hij begint op eigen initiatief met het handmatig produceren van kwasten en borstels onder de naam VErmunt Roosendaal. Er ontstaat in 1910 zelfs een fabriek in Roosendaal en een paar jaar later vinden al 50 mensen daar hun werk. Het bedrijf ontwikkelt zich verder tot de grootste borstelfabriek van West-Europa. Er werken dan meer dan 500 mensen, ook veel mensen uit voormalig Joegoslavië. Ze maken 1600 soorten borstels en 1300 soorten kwasten. Er komen vestigingen in de landen die de grondstoffen varkenshaar en vezels leveren. Een duurzaam besluit! In 2000 stoppen de kwasten en de borstels verhuizen naar Sri Lanka. Uiteindelijk wordt VERO verkocht.

Ik ga kwasten met de borstel van Jan Vermunt en zal er water mee schilderen in vooral blauwe complementaire olieverf op een ondergrond van fluorescerend oranje acryl op karton. Ik schilder de zee die ons zelfs verbindt met Sri Lanka ( en vele andere verre oorden ) Water is mijn hoofdonderwerp. www.leenvanduivendijk.nl

Margriet de Vries, Koudekerke
Tekenen en schilderen
Coletta van Lieshout 1866-1952

Bij het zien van haar portret in het museum treft mij meteen haar blik: dromerig en ook wat melancholiek. Wie is of was deze vrouw? Wat weet ik van haar? Na het lezen van het boekje van Marius Broos over de pianofabriek van Van Lieshout wordt een klein tipje van de sluier opgelicht. Het houdt me bezig en ik probeer me voor te stellen hoe haar leven misschien geweest is. Wat voor rol had zij in de fabriek, werkte ze daar ook of had zij de zorg voor het huishouden en haar broers? Deed ze meer dan dat? Is ze verliefd geweest en had ze dromen over een eigen gezin? Ze heeft twee wereldoorlogen doorstaan en veel voor- en tegenspoed gekend.

Het moet een sterke vrouw zijn geweest. Ik heb geprobeerd daar een beeld van te schetsen.

www.margrietdevries2015.nl

Jorien Brugmans, Terneuzen
Schilderen en poëzie
Mijn vader op het spoor

Het station van Roosendaal, daar kom ik thuis. Een plek met de vibraties van decennia geleden.
Mijn vader werkte op “het spoor”, als douanier. Ik kan het me goed herinneren, ook al is het al meer dan zestig jaar geleden dat hij daadwerkelijk als “grensbewaker” treinpassagiers controleerde op smokkelwaar. Mijn vader de controleur, met de bijtende humor in zijn gesproken woord. Maar ook als hoeder van mijn grenzen, mijn wereld. Zodra ik op perron 4a beland, komen de beelden terug van een bewogen, katholieke jeugd in een begrensde omgeving.
www.jorienbrugmans.nl

Collectief Vier reflecteert niet alleen op bestaande thema’s van het Tongerlohuys.

Hun eigen werk is verder te zien in de speciale exporuimte en bij de entree van het museum.

1. De levendige, waterrijke schilderijen van Leen van Duivendijk
2. De bewerkte en geabstraheerde foto’s van Johan Klein én zijn films
3. De dromerig zachte schilderijen en tekeningen van Margriet de Vries
4. Het stoere en strakke kleurenpalet van Jorien Brugmans

Het Collectief laat gezamenlijk zien waar het voor staat: oorspronkelijkheid en wederzijdse inspiratie in verbondenheid.